Het gaat als volgt: Een aannemer Whether-hes bouwbedrijf heeft een vergunning gekocht om een steiger te plaatsen voor zijn huis, dat op het punt staat ergens met vuil te worden bedekt. Hij besteedt bouwvakkers uit aan een bouwondernemer. De onderaannemer is de moeite waard. Het is niet zijn circus. Hoe dan ook, de aannemer laat zijn mensen zich verkleden in act drie en vier… de arbeiders sjouwen zware bouwmaterialen van en naar de bouwplaats. De arbeiders sjouwen met vrachtwagens met pylonen, bakstenen en ander zwaar materiaal. De mankracht van de aannemer is de hele nacht bezig met het verwijderen van steigers die gisteravond zijn opgetrokken.
Als het allemaal gezegd en gedaan is, laat de aannemer zijn mensen schakels en spijkers in de grond plaatsen en begint hij met het uitsteken van struiken, en klimt dan naar de top van de steiger. Zij zullen dan een andere verbinding of spijker in de grond plaatsen voor steun. Met behulp van harnassen, takels en jessen krijgen zij het gebouw van de grond en beginnen het dan weer naar beneden te trekken. Dit geldt voor alle soorten werk, aannemers of onderaannemers moeten een grote inzet hebben en veel vooruitziendheid en vaardigheid. Als zij iets zien dat mogelijk een probleem voor de toekomst kan zijn, moeten zij dat zo snel mogelijk oplossen.
Begrijpen welke vaardigheden vereist zijn is één ding, weten dat je die vaardigheden kunt leveren is een tweede. Er is een soort kracht en behendigheid wanneer je een situatie, een routine, een vergadering binnenwandelt met een stille vastberadenheid en tegenwoordigheid van geest. Er is niets van dat gestuntel, gestotter, gestotter waarmee je nergens zult komen, wat je positie ook moge zijn. Je moet op de een of andere manier …. zijn.
Er is een bepaalde manier om een situatie binnen te wandelen, een routine, een situatie die je uit het hoofd hebt geleerd, waarbij je schijnbaar zeker bent van ontvangst of je moet jezelf geven om gewaardeerd te worden tegen welke prijs dan ook. Je moet iemand zijn die vertrouwen uitstraalt en het moet in de kern van je wezen zitten. Als je er niet in gelooft, zul je het niet zijn.
Ik zei aan het begin van dit artikel dat je voorzichtig moet zijn en je hebt gelijk. Hij moest een “perceptie” van zichzelf en van zijn bedrijf hebben, zodat de manier waarop hij zijn imperatief om te slagen zag, niet in twijfel werd getrokken. Hij moest geloven dat hij onmisbaar was en hij moest dat beeld overbrengen op de mensen die ertoe deden.
Hij moest geloven dat hij had wat nodig was om die baan te krijgen, dat vertrouwen te winnen en zijn mensen ervan te overtuigen dat zij deel moesten uitmaken van iets groots. Hij moest hen met hoop vervullen, anders zouden ze er niet voor gaan. Bouwadviesbureau
Hij moest hen doen inzien dat zij het mis hadden en dat er prachtige dingen mogelijk waren. Ook al werd de “fakkel” niet aan het eind van het “vuurwerk” omhoog gehouden, het was overduidelijk dat er iets essentieels moest wijken, dat er iets vitaals moest veranderen.
Het moest zijn persoonlijke reis zijn, het iets-om-te-leren dat hem door zijn ouders moest worden ingeleid en dat aan hem moest worden doorgegeven. Het moest voortdurend worden doorgegeven aan zijn kinderen en hij moest het ook aan zichzelf herhalen. En telkens als er iets nieuws werd gegeven, moest hij het doorgeven.
Het klinkt als een ergologische manier om het menselijk bestaan te beschrijven en zo bedoel ik het niet. Zo is het nu eenmaal.
Ik zie het liever als een soort “opleiding” of “specialisatie” die eerder een talent oplevert dan een logboek. Er zijn veel aanwijzingen dat we een groot deel van onze “schoolopleiding” krijgen van onze ouders en de ruimere omgeving waarin we opgroeien. Of misschien is het gewoon omdat datgene wat we in onze bredere leermaatschappij leren de neiging heeft om het populaire en het bekende te bevoordelen.
Daarom hebben de populaire vormen van confessioneel onderwijs de neiging gehad de voorkeur te geven aan theocratische organisaties en de formele overdracht van rijkdom (geld), grondgebied enzovoorts. Het is in deze bredere context dat het idee van een “persoonlijke missie” zijn wortels heeft.
Een persoonlijke missieverklaring bevat een reeks essentiële kenmerken die, indien zij worden bezeten of beleden, het leven van een individu of een samenleving kunnen verbeteren.
